ความหมายของคำว่า ' พาหะ ๒, พาหา '

ความหมายของคำว่า ' พาหะ ๒, พาหา '
พาหะ ๒, พาหา หมายถึง น. แขน. (ดู พาหุ). (ป., ส.).

พาหะ ๓
น. ตัวนํา เช่น ยุงก้นปล่องเป็นพาหะไข้มาลาเรีย; (กฎ) คนหรือสัตว์ซึ่งไม่มีอาการของโรคติดต่อปรากฏ แต่ร่างกายมีเชื้อโรคนั้นซึ่งอาจติดต่อถึงผู้อื่นได้.
พาหิรกะ, พาหิระ
[หิระกะ] ว. ภายนอก. (ป.).
พาหิรกะ, พาหิระ
[หิระกะ] ว. ภายนอก. (ป.).
พาหุ
น. แขน. (ป., ส.).
พาหุยุทธ์
น. การต่อสู้ด้วยแขน, การชกมวย, การปลํ้า. (ป.).
พาหุรัด
น. เครื่องประดับชนิดหนึ่ง สวมรัดต้นแขน, ทองต้นแขน ก็เรียก.
พาหุสัจจะ
น. ความเป็นผู้ได้ยินได้ฟังมาก, ความเป็นผู้ได้ศึกษาเล่าเรียนมาก.(ป.).